3 października 2012

Karen Thompson Walker „Wiek cudów”



Ile w swoim życiu słyszeliście wizji końca świata? Wielki potop, spadający meteoryt, zmiana biegunów Ziemi, wybicie naszej planety z orbity przez inną… Wraz ze zbliżającym się ostatnim dniem kalendarza Majów i jednocześnie najpopularniejszą przewidywaną datą Apokalipsy, zewsząd zasypują nas książki, filmy, czy seriale poświęcone tej tematyce. Pomysłów, jak miałby owy koniec wyglądać, jest mnóstwo. Jednak czegoś takiego jeszcze nie było. Ale zacznijmy od początku…

Mamy kolejny zwykły poranek. Rodzice przeglądają gazety. Jedenastoletnia Julia wraz z przyjaciółką Hanną, która u niej nocowała, szykują się do szkoły. Mama wychodzi po obwarzanki do sklepu. Kiedy wraca, jest bardzo zdenerwowana. Mówi, że stało się coś strasznego. Ale mama zawsze przesadza. Robi z igły widły. W końcu jednak, Julia, na wyraźną prośbę matki, zrezygnowana włącza telewizor. I wtedy spada na nich przerażająca wiadomość. Nastąpiło spowolnienie, mówią naukowcy. Dzień zaczyna się wydłużać, Ziemia obraca się coraz wolniej. Nikt nie wie jaki to będzie miało wpływ na ludzi. Jedno jest pewne – nic już nie będzie wyglądało tak, jak dawniej.

„Ostatecznie zdarzają się nie te katastrofy, których oczekujemy, lecz te, których wcale się nie spodziewamy.”

„Wiek cudów” to chyba pierwsza historia o końcu świata, którą czytałam, nie skupiająca się przede wszystkim na samym kataklizmie, a raczej na zachowaniu ludzi w czasie zagrożenia. Jeżeli szukacie brutalnych scen pełnych rozlewu krwi, to źle trafiliście. Nie ma tu również statków kosmicznych, roztrzaskującej się w drobny mak Statuy Wolności, czy wybuchających wulkanów. Ale wiecie co? To bez znaczenia, bo przez to książka wydaje się jeszcze bardziej realistyczna.


Pierwszoosobowa narratorka w postaci Julii jest trafem w dziesiątkę. Dziewczynka więcej obserwuje, niż sama ocenia, wydarzenia. Wraz z nią poznajemy zasady nowego świata. Widzimy również, jak Julia dorasta i zaczyna rozumieć, że życie nie zawsze jest takie kolorowe, jak by się mogło wydawać.

„[…] miłość się kończy, ludzie zawodzą, czas płynie, epoki przemijają.”

Jak dla mnie dużym minusem był brak autentyczności głównej bohaterki. Ja wszystko rozumiem. Wiem, że dzisiaj dzieci szybko dojrzewają i zaczynają uważać się za „dorosłe”. Ale od kiedy to małe dziewczynki piją na umór, obściskują się ze starszymi facetami i chodzą na całonocne, dzikie imprezy? Za mała na stanik, ale wystarczająco duża na takie rzeczy? Uważam, że w tym miejscu autorka trochę przesadziła. Do tego, momentami akcja trochę się ciągnęła. Brakowało jej dynamizmu. To wyglądało tak, jakby wraz z obrotami naszej planety, życie Julii również ulegało spowolnieniu.

Pomimo tego, „Wiek cudów” to książka, która na długo zostanie w mojej pamięci. Ciepła, melancholijna i skłaniająca do refleksji historia. Opowiada o przyjaźni, miłości i trudnych wyborach w obliczu zagrożenia. Ma własny klimat. W te zimne, jesienne wieczory, czytelnik czuje się, jakby rzeczywiście znalazł się w gorącej Karolinie. Niepokojąca i zaskakująca. Inteligentna analiza ludzkich zachowań. Z niecierpliwością czekam na powstający film. 5/6.

12 komentarzy:

  1. Po pierwsze co to za koniec świata bez amerykanów ratujących nas przed zagładą ? Co to za koniec świata bez centralizacji ataku kosmitów na USA ? I co to za koniec świata bez super bohatera ? :D
    Ach i jeszcze jedenastolatka mówisz .. ee .. nie kupuję tego ! :D
    Ale fakt faktem początek recenzji zachęcający :D
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Opis książki bardzo mi się podoba i recenzja też jest zachęcająca, tylko ta jedenastoletnia dziewczynka... no nie wiem. Możliwe, że rozejrzę się za tą powieścią;).
    Obserwuję.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czytając książkę ma się raczej wrażenie, że Julia ma co najmniej 16 lat. Jeżeli obawiasz się dziecięcego języku, to nie masz się o co martwić - wszystkie zdarzenia opowiadane są z perspektywy czasu, więc autorka nie wykorzystywała takich zabiegów. Polecam! ;)

      Usuń
  3. Nie mogę przestać się tak dziwnie uśmiechać po przeczytaniu zdania "czytelnik czuje się, jakby rzeczywiście znalazł się w gorącej Karolinie" XD
    A książką mnie zainteresowałaś.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie pomyślałam o takim wydźwięku tych słów... xD

      Usuń
  4. mimo niedociągnięć z chęcią sięgnęłabym po tę książkę
    to coś nowego, czego jeszcze nie czytałam

    OdpowiedzUsuń
  5. Lektura w sam raz przed nadciągającym końcem świata w grudniu ;-) Fabuła ciekawa, a książka napisana w sposób, jaki lubię. Okładka i tytuł zapisane w głowie, może kiedyś trafie w fajnej cenie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Zaciekawiłaś mnie tą książką, lubię emocjonalne fabuły, dlatego przeżyję przekombinowane doświadczenia bohaterki i postaram się cieszyć z lektury.

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie słyszałam wcześniej o tej książce i chyba mam czego żałować. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Zaciekawiła mnie ta książka choć to zupełnie nie moje klimaty jeśli chodzi o książki. Ale brzmi interesująco. Może kiedyś po nią sięgnę.

    OdpowiedzUsuń
  9. Mam w planach,a po Twojej recenzji mam na nią jeszcze większą ochotę! Pozdrawiam :3

    OdpowiedzUsuń